در مقاله حاضر عملکرد یک سیکل چیلر جذبی هوا خنک آب-آمونیاک با استفاده از یک منبع گرم دما پایین انرژی حرارتی خورشیدی مطابق با شرایط آب و هوایی تهران در شرایط کاری مختلف به ازای سرمایش 10 کیلووات مورد ارزیابی قرار گرفته است. آنالیز انرژی و اگزرژی یک چیلر جذبی با کد کامپیوتری نوشته شده در نرم افزارEES اجرا شده است. آنالیز اگزرژی نشان داد که 71درصد اتلاف اگزرژی در سیستم مربوط به ژنراتور و 24درصد مربوط به جاذب است. نتایج نشان داد که با افزایش دمای ژنراتور تا یک دمای خاص ضریب عملکرد افزایش یافته است. دمای ژنراتور 70درجه سلسیوس در دماهای جاذب پایین عملکرد بهتری نسبت به سایر دمای ژنراتورها دارد. ضریب عملکرد برگشت پذیر با تغییرات دمای ژنراتور به شکل خطی رابطه دارد و با افزایش دمای ژنراتور افزایش می یابد. با افزایش دمای ژنراتور تا حدود 70درجه سلسیوس، راندمان اگزرژی افزایش می یابد و پس از آن با افزایش دما راندمان اگزرژی افت پیدا می کند. با کاهش دمای ژنراتور نسبت گردش محلول افزایش می یابد و در دماهای کمتر از 70درجه سلسیوس این افزایش به شکل تصاعدی و خیلی نامطلوب دیده می شود به حدی که عملا استفاده از سیکل را در دمای کمتر از 70درجه سلسیوس غیر ممکن می سازد. با سایر اثرات منفی که در دماهای بالاتر از 80درجه سلسیوس برای کاهش راندمان اگزرژی دیده می شود، برای سیستم سرمایش جذبی ارائه شده، دمای ژنراتور بین 70 و 80 درجه سلسیوس مناسب به نظر می رسد که این گرما توسط دماهای کمتر از 90درجه سلسیوس توسط کلکتورهای خورشیدی صفحه تخت قابل تامین است.

زمینه: رادیوتراپی هدفمند یکی از روش های مهم رادیوتراپی است که شامل استفاده از رادیونوکلیدهای ساطع کننده ذرات بتا برای تحویل دوز تابشی به سلول های تومور می شود. از ویژگی های مهم در این روش، برد ذرات بتای گسیل شده از رادیونوکلیدها و اندازه تومور می باشد که اثرات قابل توجهی بر درمان پذیری تومورها دارد.مواد و روش ها: از شبیه سازی مونت کارلو و مدل ریاضی جهت بررسی ارتباط بین احتمال درمان پذیری تومور و اندازه تومور برای تومورهای درمان شده با131I  و 90Y استفاده شد. در این مدل فرض شد که رادیونوکلید به صورت یکنواخت در تمامی تومور توزیع شده است.یافته ها: نتایج نشان می دهند که یک اندازه تومور بهینه برای درمان وجود دارد. برای هر اکتیویته تجمعی، احتمال درمان پذیری برای تومورهایی که قطرشان نزدیک به این مقدار بهینه باشد بیشتر است. ماکزیمم احتمال درمان برای131I  برای تومورهای با قطر حدود 3.5 میلی متر اتفاق می افتد در حالیکه برای90Y  این ماکزیمم برای تومورهای با قطر حدود 3.5 سانتی متر رخ می دهد. تومورهای کوچک تر از اندازه بهینه آسیب پذیری کمتری به پرتودهی رادیونوکلیدها دارند زیرا مقدار قابل توجهی از انرژی واپاشی فرار کرده و بیرون از حجم تومور انباشت می شود. تومورهای بزرگ تر از اندازه بهینه بخاطر تعداد سلول های بیشتر، درمان پذیری کمتری دارند.نتیجه گیری: در درمان به روش رادیوتراپی هدفمند با تک - رادیونوکلید، یک اندازه درمان بهینه وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می شود که از رادیوتراپی هدفمند با تک رادیونوکلید برای درمان سرطان های گسترش یافته که معمولا دارای اندازه های مختلف هستند، استفاده نشود. استفاده از چند رادیونوکلید به طور همزمان اثربخشی بیشتری نسبت به استفاده از تک رادیونوکلید می تواند داشته باشد. این نگرش استفاده از ترکیب رادیونوکلیدها با ویژگی های تکمیلی، ارائه تدابیر جدید و افزایش بازدهی درمان تومور را می تواند میسر سازد.

استفاده از انرژی خورشید در چرخه تبرید از جمله روش های نوین در افزایش ضریب عملکرد چرخه و استفاده از انرژی های پاک می باشد. هدف از ارائه این مقاله شبیه سازی پارامتری و تحلیل عملکرد یک چرخه تبرید جذبی آب-لیتیم برومایدی مجهز به دریافت کننده خورشیدی از دیدگاه ترمودینامیکی و اگزرژی می باشد. در این تحقیق اثر پارامترهای مختلف بر روی ضریب عملکرد چرخه، میزان انتقال حرارت در ژنراتور، بازده اگزرژی و تغییرات اگزرژی کل سیستم بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در یک دمای مشخص برای عملگر و چگالنده، شدت تابش بهینه ای وجود دارد که در آن تغییرات کل اگزرژی سیستم کمینه شده و ضریب عملکرد سیستم و بازده اگزرژی آن به بیشینه مقدار خود می رسد. نتایج نشان می دهد زمانیکه دمای اواپراتور در محدوده ی 4 تا 10 درجه سلسیوس و دمای چگالنده در محدوده ی 33 تا 39 درجه سلسیوس قرار داشته باشد، بیشینه ضریب عملکرد برای چرخه تک اثره در محدوده ی 75/0 تا 80/0 قرار می گردد. همچنین بررسی ها نشان می دهدکه بیشینه بازده اگزرژی برای سلسیوس تبرید تک اثره در محدوده ی 13تا 7/23 درصدمی باشد.

سیستم های تبرید جذبی به دلیل دارابودن قابلیت استفاده از انرژی و گرمای خروجی از دیگر سیستم ها مورد توجه دانشمندان قرار گرفته اند. پایین بودن کارایی آنها باعث ارایه آرایش های متعددی برای این سیستم ها از طرف دانشمندان شده است. بررسی این سیستم ها از لحاظ قانون دوم ترمودینامیک باعث پیدا کردن دلایل مختلف پایین بودن کارایی آن ها خواهد شد. در این مقاله تغییرات ضریب عملکرد و بازده اگزرژتیکی سیستم تبرید جذبی تک اثره و دو و سه اثره جریان سری و موازی لیتیم بروماید آب با تغییرات دمای ژنراتور دما بالا در دماهای تبخیرکننده مختلف با استفاده از برنامه ی کامپیوتری نوشته شده در نرم افزار Engineering Equation Solver (EES) تحلیل شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده برتری سیستم های تبرید جذبی سه اثره نسبت به سیستم های دو اثره و تک اثره می باشد. این نتایج حاکی از برتری نسبی سیستم سه اثره موازی نسبت به سری است. هم چنین نرخ مبرد استفاده شده به گرمای داده شده به ژنراتور دما بالا برای سیستم های جریان موازی بیشتر از جریان سری و برای سیستم های سه اثره بیشتر از دو اثره و تک اثره می باشد.

مقدمه: زمانی که یک تومور با عناصر فعال ساز (I,Gd) بارگذاری می شود و سپس تحت اشعه ایکس قرار می گیرد، تابش های ثانویه (فوتو الکترون، الکترون اوژه و تابش های مشخصه ایکس) حاصل از عناصر فعال ساز، سبب افزایش دوز جذبی به صورت موضعی در تومور می شوند.مواد و روشها: در این بررسی از کد MCNPX برای شبیه سازی و محاسبه افزایش دوز جذبی تومور بار گذاری شده با عناصر فعال ساز استفاده شده است. اجزای تشکیل دهنده مدل طراحی شده عبارتند از: چشمه پرتو ایکس، فانتوم (بافت سالم، تومور بارگذاری شده و آشکارسازها)، برهمکنش ها و نتایج. چشمه پرتو ایکس به صورت تکفام، سطحی و در 50z= سانتی متر تعریف شد. فانتوم به شکل مکعبی به ضلع 10 سانتی متر که مرکز آن در مبدا مختصات (0=z)و اندازه تومور 2.2×2.2×2.2 سانتی مترمکعب و مرکز آن در عمق 3 سانتی متری از سطح فانتوم در نظر گرفته شد.نتایج: فاکتور افزایش دوز و انرژی بهینه برای پرتودرمانی به کمک عناصر فعال ساز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادند با افزایش غلظت، فاکتور افزایش دوز نیز افزایش می یابد. ماکزیمم افزایش دوز برای ید، برای فوتون های با انرژی 50 تا 60 کیلو الکترون ولت رخ داد. همگنی دوز در ناحیه آغشته به عناصر فعال ساز (ناحیه توموری) برای انرژی های پایین، نسبت به انرژی های بالاتر، کمتر است. همچنین نتایج نشان دادند که تغییرات افزایش دوز نسبت به غلظت عناصر فعال کننده، به صورت تابع خطی می باشد.بحث و نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد که میزان دوز جذب شده در ناحیه توموری به خاطر حضور عناصر فعال ساز (ید و گادولونیوم) در مقایسه با حالتی که از این عناصر استفاده نشود به طور چشمگیری افزایش یافته است.

در این مقاله یک چرخه تبرید گکس اجکتوری پیشنهاد و عملکرد ترمودینامیکی آن با چرخه های تبرید تک اثره اجکتوری، گکس ساده، و تک اثره ساده مقایسه شد. برای اجکتور، بر اساس تئوری کینان و بهره گیری از مدل های ارائه شده در ادبیات فن، مدل جدیدی ارائه و اعتباردهی شد و سپس با مدلهای توسعه داده شده در نرم افزار ای ای اس (جهت شبیه سازی فرایندها در چرخه ها) ترکیب شد. با بدست آوردن نسبت سطح مقطع بحرانی بهینه برای اجکتور، سه اجکتور با مشخصات فوق، برای بکارگیری در چرخه تبرید گکس اجکتوری و تبرید تک اثره اجکتوری انتخاب شدند. با تغییر دماهای اواپراتور و ژنراتور عملکرد این چرخه ها از نقطه نظر قوانین اول و دوم ترمودینامیک مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که بازده قانون اول و دوم چرخه گکس اجکتوری به ترتیب در حدود 25 و 16 درصد نسبت به چرخه تبرید جذبی تک اثره اجکتوری، در شرایط یکسان، افزایش می یابد. همچنین مشاهده می شود که برای چرخه ترکیبی گکس- اجکتوری، افزایش دمای ژنراتور ابتدا باعث افزایش و سپس باعث کاهش قانون اول و دوم می شود در حالی که در شرایط مشابه افزایش دمای ژنراتور منجر به کاهش بازده قانون اول و دوم چرخه تبرید تک اثره اجکتوری می شود.  نتایج همچنین بیان می کند که اجکتور سهم بالایی را در نرخ نابودی اگزرژی کل برای چرخه گکس اجکتوری به خود اختصاص می دهد.